حباب تورم به موزه ها رسید؟
واكنش به مصوبه ای كه بازدید از موزه ها را 5 برابر گران كرد
به گزارش فراجا رئیس هیات مدیره جامعه تورگردانان ایران از ۵ برابر شدن نرخ ورودی موزه ها انتقاد نمود و اظهار داشت: این افزاش یك باره، غیرمنطقی و به لحاظ روانی غیرقابل تحمل است.
به گزارش فراجا به نقل از ایسنا، هیات وزیران ۲۳ تیرماه تصویب كرد: «ورودیه موزه های ملی، منطقه ای، كاخ موزه ها و آثار تاریخی (غیر منقول) ثبت جهانی و شاخص برای بازدیدكنندگان داخلی حداكثر به مبلغ ۵۰ هزار ریال (۵.۰۰۰ تومان) و برای بازدیدكنندگان خارجی حداكثر به مبلغ یك میلیون ریال (۱۰۰.۰۰۰ تومان) و ورودیه موزه های محلی، استانی و سایر آثار تاریخی - فرهنگی (غیر منقول) برای بازدیدكنندگان داخلی حداكثر به ۴۰ هزار ریال (۴.۰۰۰ تومان) و برای بازدید كنندگان خارجی حداكثر به ۵۰۰ هزار ریال (۵۰.۰۰۰تومان) افزایش می یابد.
در این مصوبه اشاره شده «بالا رفتن هزینه نگهداری، مرمت و تجهیز موزه ها و بناهای تاریخی در سال های اخیر»، علت افزایش قیمت ورودی موزه ها بوده است.
این مصوبه درحالی صادر گردیده است كه هیات دولت ۲۰ روز قبل از آن، روادید ایران را یك طرفه با چین لغو نمود تا آن طور كه رئیس سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری گفته است: «آمار گردشگران ورودی را افزایش دهیم. » اما صدور مصوبه ی دیگری كه از ۵ برابر شدن نرخ موزه ها برای توریستهای خارجی خبر می دهد، این معادله را كمی پیچیده خواهد نمود.
بهای بلیت موزه ها و آثار تاریخی درحال حاضر -كه مصوبه اخیر دولت اجرا نشده است- برای بازدیدكنندگان ایرانی از ۲.۰۰۰ تا ۳.۰۰۰ تومان و برای بازدیدكننده خارجی از ۸.۰۰۰ تا ۲۰.۰۰۰ تومان است. مبلغ این تعرفه در موزه ایران باستان برای بازدیدكننده خارجی به ۳۰.۰۰۰ تومان می رسد و در بعضی اماكن مثل قلعه فلك الافلاك خرم آباد، سرجمع هزینه ها برای یك بازدید به همراه موزه ی داخل آن، ۴۳.۰۰۰ تومان و در سایت جهانی شوش نرخ این تعرفه ۳۵ هزار تومان می شود. این مورد برای یكی از مجموعه های اصلی كاخ گلستان هم صادق است كه نرخ بازدید از آن برای ایرانیان ۶.۵۰۰ تومان و برای خارجی، ۳۱.۰۰۰ تومان است.
تغییر این تعرفه ها با شیب تند از سال ۱۳۹۱ شروع شد. آن موقع هم مثل حالا، مصوبه دولت برای برخی شوك برانگیز بود. نرخ بلیت موزه ها ناگهان ۳۰۰ درصد رشد كرد. آژانس هایی كه توریست خارجی به ایران وارد می كردند معترض شدند كه این تصمیم گردشگران را فراری می دهد.
سال ۱۳۹۱ كه نرخ ارز بیشترین نوسان را در طول یك دهه تجربه می كرد و قیمت دلار از ۱۸۰۰ تومان به ۳۸۰۰ تومان رسیده بود، مبلغ ورودی موزه ها، كاخ ها و سایت های تاریخی برای توریستهای داخلی از ۱۵۰۰ تا ۲ هزار تومان و برای خارجی ها از ۱۰ تا ۱۵ هزار تومان شد.
اوایل سال ۱۳۹۴ درحالی كه نرخ ارز نسبت به سال ۱۳۹۱ با تغییرات زیادی همراه نبود و قیمت دلار بین ۳۳۰۰ تا ۳۴۰۰ تومان نوسان داشت، دومین دور تغییرات صورت گرفت. نخست با مصوبه هیات وزیران ورودی كاخ موزه های سعدآباد و نیاوران گران گردید و سپس، در نیمه دوم همان سال، اداره كل موزه های سازمان میراث فرهنگی و گردشگری به صورت ناگهانی با مصوبه شورایعالی میراث فرهنگی و گردشگری، تعرفه های جدیدی را برای همه ی موزه های زیرنظر سازمان میراث فرهنگی و گردشگری اعلام نمود. این دفعه قیمت ها برای توریستهای خارجی نزدیك به ۵۰ درصد رشد كرد.
اعتقاد مسؤولان وقت سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری بر این بود كه قیمت بلیت موزه های ایران وهم انگیز است. باوری كه همچنان جریان دارد.
توجیه محمدرضا كارگر ـ مدیر اداره كل موزه های سازمان میراث فرهنگی ـ برای افزایش قیمت در آن دوره هم این بود: «در طول ۲۰ سال قبل هیچ افزایشی برای نرخ موزه ها نداشتیم كه در واقع یك نوع عقب افتادگی نسبت به مقوله های مشابه به حساب می آید، از جانب دیگر افزایش باردیگر ی قیمت موزه ها بیشتر به دنبال افزایش كیفیت عرضه ی خدمات به گردشگران است، كه این كار نیازمند یكسری تمهیدات مانند افزایش قیمت بلیت موزه ها است، تا بتوانیم خدمات بیشتری به مخاطبان بدهیم. »
با این وجود روایت مجریان تورها از ارتقاء كیفیت خدمات برای گردشگران در موزه ها كمی با ایده آل هایی كه در زمان افزایش بهای ورودی موزه ها عنوان شد، متفاوت می باشد. آنچنان كه مجریان تورها مستند كرده اند: برخی موزه ها و پایگاه های میراث تاریخی جهانی هنوز به روشی سنتی اداره می گردند، سرویس بهداشتی مهم ترین ضعف آنها است و راهنماهای موزه، كه در كمتر مواقعی در دسترس هستند. اغلب دیده می شود راهنما روی صندلی نشسته است به جای آن كه برای بازدیدكننده توضیح بدهد. در بعضی موزه ها و سایت های تاریخی راهنما فقط به یك زبان خارجی آن هم انگلیسی تسلط دارند. بیشتر این مجموعه های تاریخی از تجهیزات به نسبت مدرن مثل راهنمای شنیداری بی بهره اند. تعداد بروشورها اغلب اندك و یا به زبان فارسی است. در موزه های استانی و محلی همین بروشورهای فارسی هم به ندرت در دسترس بازدیدكننده قرار می گیرد. محصولات جانبی مثل فیلم و كتاب های مرتبط در موزه ها و بخصوص پایگاه های جهانی معمولا عرضه نمی گردد و یا گران تر از حد معمول است. وب سایت های اینترنتی آنها ضعیف یا حاوی اطلاعات بروز نشده است. تعداد مجموعه هایی كه برای بازدید افراد كم توان جسمی آماده و تجهیز شده اند شاید به عدد انگشتان یك دست هم نرسد. بیشترشان هم مشكل پاركینگ اتومبیل دارند.
با این وجود تصمیم گرفته شد برای چهارمین بار در كمتر از یك دهه، بهای ورودی موزه ها، كاخ ها و مجموعه های تاریخی افزایش پیدا كند و این دفعه بهانه، ارتقاء كیفیت خدمات موزه ای نبود.
این افزایش در شرایطی رخ داده كه نرخ ارز در نوسان بین ۱۲ تا ۱۴هزار تومان است كه در نتیجه توجیه اعتراض به این تصمیم گیری را تا حدی از بین برده است. با این حال، فعالان گردشگری صرف نظر از مبنای ارزی در این نرخ گذاری، نسبت به جهش یك باره ۱.۵ تا ۵ برابری تعرفه ی موزه ها و سایت های تاریخی معترض شده اند.
ابراهیم پور فرج ـ رئیس جامعه تورگردانان ایران ـ در واكنش به این مصوبه به ایسنا اظهار داشت: درست است كه ارزش آثار تمدنی و تاریخی ایران كم نظیر است اما كیفیت موزه ها و مجموعه های تاریخی ما دقیقا با كدام كشورها مقایسه شده اند كه احساس می نماییم ارزان تر هستند و از قافله عقب مانده ایم و باید به نرخ جهانی ورودی موزه ها نزدیك شویم.
وی ادامه داد: مساله این است كه ما فقط قیمت موزه هایمان را با كشورهای دیگر همچون فرانسه مقایسه می نماییم اما سوال از تصمیم گیران این است آیا خدمات موزه ها و مجموعه های تاریخی ما هم شبیه كشورهایی است كه با آنها قیاس شده ایم كه حالا قصد كرده ایم نرخ بلیت موزه هایمان را به آنها شبیه نماییم. آیا خدمات دیگرمان شبیه آنها است كه موقع تعیین قیمت به استانداردهای دیگر كشورها نگاه می نماییم. همه كارها را در گردشگری درست كرده ایم فقط همین ورودی موزه ها مانده بود كه باید نرخ اش را سر و سامان می دادیم.
او افزود: صرف نظر از این كه اتفاقا موزه ها در كشورهایی مثل انگلیس و آمریكا مجانی هستند، اگر خودمان را با كشوری مثل فرانسه مقایسه می نماییم باید بدانیم در این كشور هم بلیت فقط یكسری از موزه ها حدود ۱۰ یورو قیمت دارد، سایر موزه ها ارزان تر هستند. چنین فاصله قیمتی هم بین بازدیدكننده داخلی و خارجی وجود ندارد.
پورفرج معتقد است: بهای جدید نرخ سفر به ایران را گران می كند، هرچند برخی معتقدند با این همه افزایش، قیمت موزه ها به ۱۰ دلار هم نرسیده است. اما فرض كنید با همین شرایط ۳۰ نفر بخواهند از تخت جمشید بازدید كنند، قیمت بلیت آنها سه میلیون تومان می شود اگر این گروه روزی ۵ بازدید داشته باشد، دست كم باید روزانه ۱۵میلیون تومان برای ورودی ها درنظر گرفت. استدلالشان چیست كه می گویند افزایش تعرفه ی موزه در قیمت تور ایران نمی تواند تاثیری داشته باشد.
رئیس هیات مدیره جامعه تورگردانان به شیوه و زمان اعلام این مصوبه هم معترض شد و اظهار داشت: افزایش این تعرفه درست زمانی اعلام شده كه آژانس ها تورهای پاییز، زمستان و حتی بهار آینده را از قبل و با قیمت مشخص فروخته اند. عجیب است كه متولیان، به وقت عرضه این طرح از چنین مساله ای و وضعیت فروش تورهای ایران آگاه نبودند.
وی ادامه داد: درست نیست هر زمان خواستیم مصوبه ای صادر نماییم كه این صنعت كم رمق را تحت تاثیر قرار دهد. نمی گردد كه یك بار ۲۰ هزار تومان را به ۱۰۰ هزار تومان تبدیل نماییم. از نظر روانی غیرقابل تحمل است، به خصوص برای راهنماهای خارجی كه هر سال چند نوبت با گروه به ایران سفر می كنند، آنها متوجه این تغییرات و فاصله نرخ ورودی بازدیكنندگان خارجی و ایرانی می شوند. برای آنها هیچ وقت این فاصله توجیه نداشته است، چه برسد به حالا كه یك باره قیمت را ۵ برابر كرده اند. دقت نماییم به مسائلی كه در گردشگری بازدارنده است. تجربه نشان داده است توریست با این افزایش یك باره قیمت، توجیه نخواهد شد.
او سپس با طرح این پرسش كه برای تهیه چنین طرحی با چه كسانی مشورت می كنند، آیا بخشی كه با گردشگران طرف است مورد مشورت قرار گرفته است، اظهار داشت: این اتفاق اصلا قابل درك نیست. باید منطقی در افزایش قیمت وجود داشته باشد. فرمول افزایش آن چه بوده كه یكباره جهش ۵ برابری در بهای ورودی موزه ها رخ داده است. باید قاعده ی قابل دركی باشد.
رئیس هیات مدیره جامعه تورگردانان ایران اظهار نمود: پیشنهاد می كنم هنگام تصمیم گیری درباره مسائلی كه به گردشگری مربوط می شود دست كم با بخش خصوصی و فعالان گردشگری كه نقش اجرایی دارند، صحبت شود تا راهكار منطقی برای افزایش قیمت ها پیدا نماییم. باید برای كاری كه انجام می دهیم مبنای قانع كننده ای داشته باشیم. حتی اگر تورم را هم حساب نماییم این اتفاق طبیعی جلوه نمی نماید. پیشنهادم این است كارگروهی متشكل از بخش خصوصی و دولتی ایجاد شود این موارد را بررسی و بحث كنند و منطق و مبنایی برای تصمیم گیری ها داشته باشند، این طور نباشد بدنه اجرایی گردشگری تصمیم هایی كه مستقیم به آنها مربوط می شود را تحمیل و اجبار تلقی كنند.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب