توسعه اقتصادی در عصر شكوفایی اكوتوریسم و بوم گردی
فراجا: یادداشت/ولی آذروش - مدیرعامل هلدینگ آتیه صبا
یكی از قلمروهایی كه توان جذب سرمایه های داخلی و خارجی و به پیروی از آن، توسعه اقتصادی را به دنبال دارد، گردشگری می باشد كه این واژه امروزه به یكی از كلمات كلیدی دنیای اقتصاد تبدیل شده است.
در سال های اخیرگردشگری به یكی از اركان اقتصاد تجارت جهانی تبدیل و نقش بسزایی در شكوفایی منطقه با استفاده از افزایش درآمد، تنوع اقتصادی، خارج شدن منطقه از انزوا و تولید فرصت های شغلی ایفا می كند كه شاخه بوم گردی طی سال های اخیر مورد توجه خیلی از گردشگران داخلی و خارجی قرار گرفته است. آنچه كه در این میان اهمیت دارد استفاده درست از ظرفیت های بوم گردی در ایران است. كشوری كه بدون شك یكی از مهمترین مقاصد این نوع از گردشگری می باشد.
اكوتوریسم پایدارترین نوع طبیعت گردی و سازگارترین نوع توریسم با محیط است و ایران به جهت دارا بودن توانایی ها وجاذبه های چشمگیر از نظر تنوع اقلیم، سنت ها و آداب و رسوم و پوشش گیاهی یكی از كشورهای مهم دنیا به حساب می آید.
اما اگر بخواهیم گردشگری امروز را در قالب بوم گردی، از منظر جامعه شناختی بررسی نماییم، در می بایم كه انسان امروز در جغرافیای زیستی عصر مدرن خود با به هم ریختگی هویتی روبرو است و از هر فرصتی برای فرار از این هویت چند پاره استفاده می نماید. به بیان دیگر گرفتاری های عصر فرا مدرن سبب می گردد تا فراغت انسان قرن 21 صرف شناخت و نگاه عمیق به فرهنگ های دارای هویت شود. این اتفاق می تواند برای كشور ما یك فرصت استثنایی باشد؛ چون كه در گوشه و كنار ایران همه ساله خیلی از آیین ها برپا داشته می گردد كه حضور در آنها و پی بردن به راز و رمز آنها، آرزوی خیلی از علاقه مندان به سیر و سیاحت است. شناسایی این آداب و رسوم این فرصت را فراهم می آورد كه با برگزاری تورهای اكوتوریسمی به روند رو به رشد گردشگری كمك كرده و شمار متقاضیان آن را افزایش دهد.
موضوع توسعه چشمگیر اقامتگاه ها و خانه های بوم گردی در دولت یازدهم از 20 اقامتگاه به بیش از 500 اقامتگاه بوم گردی رسید كه به خودی خود مبین توسعه بی سابقه گردشگری روستایی در كشور است. در این بین یكی از تأثیرات مهم گردشگری روستایی فعالیت و اشتغال زایی برای زنان بومی و روستایی است كه نباید آن را فراموش كرد.
در بازنگری ارزش های بوم گردی و اكو توریسم می توان چنین تصریح كرد كه اكوتوریسم سبب دوستی فرهنگ ها و جوامع در عرصه جهانی شدن خواهد شد و به حفظ منابع و میراث طبیعی جوامع و در تولید فرصت های پیشرفت و توسعه اقتصادی بعنوان جایگزینی برای سایر منابع درآمدی در كشور كمك خواهد نمود.
اما شاید بهتر باشد از زاویه دیگری هم به این مورد نگاه نماییم. توسعه بوم گردی به خودی خود نمی تواند یك مزیت به حساب آید. در واقع گسترش فیزیكی این رشته از گردشگری به تنهایی كافی نیست و حتی در صورت عدم توجه به فراهم آوردن سایر شرایط لازم می تواند تبدیل به یك ضد تبلیغ برای این حوزه شود. هر چند توریست بوم گرد به دنبال یك اقامت لوكس نیست اما باید توجه داشت كه فراهم آوردن زیرساخت های مناسبی مانند سرویس دهی های تخصصی و راهنمایی های خاصِ منطقه می تواند این سفر را برای گردشگران جذاب تر كند. در بوم گردی استمرار منافع بلندمدت مطرح است كه در این رابطه افزایش مشاركت افراد محلی(جامعه میزبان)، حفظ یكپارچگی و انسجام اجتماعی و احترام به فرهنگ بومی، سازگاری برنامه های گردشگری پایدار با دیگر برنامه ریزی های محلی، منطقه ای و ملی همچون اهداف این نوع از گردشگری می باشد. ازاین رو باید توجه داشت كه كمترین چالش و اصطكاك بین جامعه میزبان و گردشگرهایی با فرهنگ متفاوت، رخ دهد كه این مساله خود نیازمند آموزش های تخصصی برای هر دو گروه است.
با این همه آنچه كه می توان در این بحث به دنبال آن بود نگاه كارشناسانه و دقیق به مسئله بوم گردی است. در مورد گردشگری و نقش آن در اقتصاد آمارهای فراوانی عرضه می شود، اما آنچه كه مورد غفلت واقع می گردد نگاه علمی به حوزه توریسم و انواع آن است. استفاده از سایر علوم مانند جامعه شناسی، مردم شناسی، روانشناسی در گردشگری می تواند یك استراتژی مبتنی بر هدف گذاری های منطقی و البته عملی را پیش روی گردشگری بگذارد. شاید امروز زمان عرضه آمار برای برشمردن مزایای گردشگری نباشد؛ امروز باید به صورت عملی و البته علمی و حساب شده پا به میدان گذاشت و ظرفیت های مهم كشور را رها نكرد.
بنابراین یكی از مهترین اصول برای اكوتوریسم و اكوتوریست ها این است كه «ردپا» باید تنها اثری باشد كه از اكوتوریسم در طبیعت به جا گذاشته می گردد و عكس ها و خاطرات سفر هم تنها یادگارهایی باشند كه از طبیعت نزد اكوتوریسم ها (بوم گردان ها) باقی می ماند.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب