موزه ای كه از چنگ داعش در امان مانده
فراجا: معمولا هر فرصتی كه زائران ایرانی برای سفر به كشور عراق به دست می آورند، با زیارتِ عتبات عالیات پُر می كنند، مگر افرادی كه اطلاعاتی از سبقه ی تاریخی عراق و بناهای تاریخی اش داشته باشند و در كنار انجام مراسم های مذهبی، تمایل به دیدن این مكان های تاریخی هم دارند.
به گزارش فراجا به نقل از ایسنا، اكبر عزیزی، كارشناس ارشد باستان شناسی، یكی از این معدود زائرانِ ایرانی است كه علاوه بر به جا آوردن عزاداری های اربعین در سفر به عراق، با دیدنِ موزه ی شهر «نجف» تجربه ای متفاوت در این سفر به دست می آورد.
هرچند با عنایت به جنگ و ناامنی های چند سال قبل در عراق و حتی تخریب محوطه های تاریخی این كشور، سالم ماندن چنین فضایی در ذهن تقریبا غیر ممكن نشان می دهد، اما او درباره ی موزه ی شهر نجف این طور به ایسنا توضیح می دهد، برای دیدن موزه شهر نجف باید از مسیر بازار سرپوشیده منتهی به صحن امام علی (ع) به سمت خیابان «سدیر» رفت، تا بنای آجری تاریخی را ببینید كه در سر در آن نوشته (خان الشیلان)، "موزه نجف".
وی با بیان این كه ساختمان موزه و "اداره میراث فرهنگی نجف اشرف" (متحف تراث النجف الاشرف [الشیلان]؛ هر دو در یك مكان قرارگرفته اند، می گوید: "حمزه عباس الخالدی"، مدیریت این موزه را بر عهده دارد كه به قول ی خودش تا كنون از شهرهای مشهد، قم، اصفهان و تهران و به خصوص م. زه های این شهرها دیدن كرده است.
او با اشاره توضیحات مدیر «موزه نجف»، درباره ی آن فضا، می گوید: ساختمان اولیه موزه در واقع یك "خان" یا كاروانسرا بوده كه در زمان جنگ های داخلی عراق و در زمان صدام و جنگ اخیر عراق ویران شده بود، اما در سال های گذشته از جانب ستاد بازسازی نجف اشرف بازسازی و تبدیل به «موزه و اداره میراث فرهنگی نجف» شده است. در دو سوی ورودی موزه دو توپ جنگی قدیمی و در هشتی ورودی بنا كه یك فضای چندضلعی است نگهبانی و بلیط فروشی قرار گرفته اند.
وی اضافه می كند: بنای موزه اتاق هایی در دو طبقه گرداگرد یك حیاط مركزی با پلان چهارگوش بودند. اتاق های زیادی خالی بودند. در بعضی از اتاق ها اشیائی از دوران اسلامی مانند انواع شمشیر، سرنیزه، طپانچه، زره های جنگی، سفالینه های لعابدار و ظروف چینی، كتاب های خطی، لباس های سنّتی، و مولاژ بزرگان مذهبی عراق قرار داشت.
این دیرینه شناس با اشاره به ورودی ۲۵ هزار دیناریِ موزه (۷۵ هزار تومان)، ادامه می دهد: درخواست دیدن مدیر موزه را كردیم، بعد از مدتی انتظار به علت یك جلسه كه یكی از موارد آن «قیمت بالای بلیت» بود كه به قول ی یكی از اعضای جلسه از عوامل استقبال نكردن شهروندان عراقی و زائران دیگر كشورها از موزه بود، وارد دفتر موزه شدیم. اتاقی بزرگ با سقف هلالی و چند طاقچه كه نشان از روزگارِ آبادانی كاروانسرا بود. روی مبل های داخل اتاق با بافته های سنّتی شبیه به گلیم های سنّتی ایرانی پوشیده شده بود.
عزیزی می گوید: نخستین سوالم از مدیر موزه علت گرانی قیمت بلیت موزه بود، كه تنها پاسخ "الخالدی" این بود: «من هم برای دیدنِ «عالی قاپو» در اصفهان ۲۰ هزار تومان ایرانی پرداخت كرده ام. »
او با اشاره به دیگر صحبت هایی كه با مدیر موزه شهر نجف داشته است، به نارضایتی وی از اوضاع نامساعد محوطه های باستانی و اماكن تاریخی عراق تصریح كرد و ابراز امیدواری كرد تا با شكست داعش بار دیگر كشورشان آباد شود.
عزیزی شرایط نامساعد امنیتی، كوتاه بودن سفر و آلودگی هوا به دلیل افزایش بیش از اندازه ریزگردها در آن زمان در شهر نجف را از عواملی می داند كه احیانا دیگر زائران علاقمند را به فكر دیدن فضاهای تاریخی عراق نینداخته و می گوید: با این وجود اگر كسی قصد بازدید از این فضاها را داشته باشد، با محدودیت هایی مواجه می گردد كه امیدوارم با آغاز بازسازی عراق آن ها هم برطرف شوند. اما آنچه به چشم می آمد و انتظار می رود مسؤولان ستاد اربعین و هم مسئولان میراث فرهنگی كشور به آن توجه نمایند فقدان برنامه ریزی و زمینه سازی برای انجام دیدارها و تجربه هایِ فرهنگی-تاریخی در حاشیه ی سفر معنوی اربعین است.
او ادامه می دهد: بی شك مشتركات فرهنگی و تاریخی فراوانی بین زائرانِ ایرانی با مردم عراق و بخصوص با میراث فرهنگی-تاریخی عراق وجود دارد كه اگر به آن بیندیشیم و در حاشیه ی سفر معنوی اربعین برای آن برنامه ریزی نماییم، علاوه بر تأثیراتِ آن، به شناخت و دركی متقابل و البته پایدار در این مشتركات می رسیم، شناخت و دركی كه مردمی و بی واسطه و فرهنگی-تاریخی است و دستگاه های سیاسی و دیپلماسی -هرقدر هم كه قوی باشند- بی نیاز از آن نیستند.
گزارش از: سمیه ایمانیان
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب